کویرنشین

یادداشت های شخصی سید مهدی موسوی و معصومه علوی خواه

کویرنشین

یادداشت های شخصی سید مهدی موسوی و معصومه علوی خواه

روزانه ها

93/07/06

حس یک گلوله ی توپ عمل نکرده توی شن های کویر رو دارم که بعد از 27 سال چشیدن گرمای سوزان روز و سرمای استخوان سوز شب، منتظر یک انفجار بزرگ هست اما نه این انفجار رخ می دهد و نه کسی برای خنثی کردنش می آید. اینجا توی دل کویر، خطری برای آدم ها ندارم..

..:: کل روزنوشت های این وبلاگ ::..

بایگانی

۵۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «خاطره» ثبت شده است

۰۷
شهریور

اول مطلب قبلی را خونده باشید!

گفتم این هفته بدجور دل آشوبه گرفتم... امروز فعلا 2 تا چشمه اش را دیدم:

گفتم که دیروز نزدیک بود تصادف کنم، امروز صبح زود که با موتور می رفتم، دیدم از جلو یه سگ غول بیابونی مثل سگ داره میاد طرفم، از بغلش با چنان سرعتی فرار کردم که توی مسابقات موتورسواری هم اینجوری نمی رونند، خیلی باحال بود نه؟! کلی با داداشم خندیدیم.

اما اتفاق دوم، چند دقیقه پیش رفتم توی کوچه یه سری به موتورم بزنم، خدا لعنتش کنه اون آدم...

رفتم توی کوچه می بینم باک موتور را با مخلفاتش بلند کردند!!! داداشم هی می گفت موتور می بری سر کار مواظب باش، قفلش کن به میله ای چیزی که نندازن توی وانت و ببرن، یا بذار تو که نتونن باکش را خالی کنن، نگو دزدها آش را با جاش بردند... خدا...

گفتم این هفته بدجور دل آشوبه دارم... خدا بخیر کنه...

  • سید مهدی موسوی
۰۶
شهریور

سلام

بعدنوشت 1: می‌پرسید «مگه تو چیزی هم نوشتی که حالا می‌گی بعدنوشت»، می‌گم: خیلی وقت‌ها یه سلام خشک و خالی و البته مهربانانه خیلی حرف‌ها داره که توی 4 ساعت فک زدن هم نمی‌شه اون‌ها را گفت. چه دوستانی که همین سلام خشک و خالی را هم از آدم دریغ می‌کنند. کلی انرژی صرف کنی که به دوستی که ناخواسته ازت دلگیر شده حالی کنی که بابا تقصیر من نبود، غلط کردم اشتباه کردم اما به خرجش نره که نره و دوستی هم که سال به سال جواب پیامک‌هات را هم نمی‌ده، چه برسه به اینکه پیامک بزنه و دردناک‌تر از همه اینکه وقتی به یک نفر پیامک می‌زنی جواب بده: «شما؟»

بعدنوشت 2: اصلا نمی‌دونم این کلمه بعدنوشت را کدوم آدم ناحسابی‌ای توی دهن ما انداخت، اصلا از کجاش درآورده بود، نفهمیدیم... ولی همچین بدم نیست (با لهجه قمی بخونید: «ولی همچی بَدُم نی»)

بعدنوشت 3: دو روز پیش برای خودم با صدای بلند روی موتور آواز می‌خوندم، آهنگ «دلیل بودن» از آلبوم «دیگه مشکی نمی‌پوشم» رضا صادقی بود:

....

میخوای باور کنی یا نه می‌خوام باور کنم هستی

یه جورایی تو رویای همین که دل به من بستی

میخوام این مهر دیوونه بمونه روی پیشونیم

بذار باور کنه دنیا من و تو تو یه زندونیم

دیگه خسته‌تر از اونم بگم تنهامو میتونم

نه عشقم من کم آوردم سر از پا مو نمی‌دونم

میخوام که فک کنی بچم، بهانه گیرم و لجباز

تو این پایان بی‌رویا خیالت باشه یک آغاز

چشمتون روز بد نبینه... سر پیچ، موتور سر خورد و من نقش بر زمین شدم... خیالتون راحت. خدا را شکر چیزیم نشد... اما یک وقت فکر ناجور هم در مورد ما نکنید، بابا همین‌جوری برای خودمون می‌خوندیم، چی کار کنیم که این خواننده‌ها فقط عشقولانه می‌خونن؟! مخصوصاً آقا رضای گل که خیلی دوستش دارم...

بعدنوشت 4: امروز با داداشم بعد از سحر می‌رفتیم جایی، دوباره سر یه پیچ دیگه یه موتور که با سرعت زیاد خلاف می‌اومد نزدیک بود بزنه به ما، یا شایدم ما بزنیم به اون، قبلش زیر لب داشتم آیه الکرسی می‌خوندم، قلبم وایساد، تا برسیم به مقصد نفهمیدم از سرمای اول صبح بود یا ترس که پاهام داشت می‌لرزید...

بعدنوشت 5: از دیروز تا حالا دوباره دل آشوبه گرفتم... وقتی اینجوری می‌شه یه اتفاقی می‌افته...

بعدنوشت 6: آدم تولد بهترین دوستش باشه امروز، از یک هفته قبل بشینه فکر کنه چی باید هدیه بده، آخرش هم شب تولدش که دیشب باشه با خواندن 4-5 تا کتاب شعر با چند تا پیامک تبریک بگه و کلک قضیه را بکنه... نه نمی‌شه... به دلم نچسبید...

بعدنوشت 7: چند روزی هست که شدیداً هوس کردم مثل وبلاگ قبلی‌ام «پس از طوفان» بازم «روزنوشت» بنویسم یا مثل همین تیتر امروز، یه چیزی تو مایه‌های احساس روزانه و گاهاً جملاتی که آدم نمی‌فهمه از کجا اومد... جملات کوتاهی که مثل سلام اول ما به اندازه‌ی یک کتاب حرف برای گفتن دارند... پس منتظر بخش جدید این وبلاگ هم باشید که ان شاء الله همین هفته راه می‌افته...

  • سید مهدی موسوی
۲۲
تیر

شعبان که به نیمه نزدیک می‌شود، دلت تالاپ تالاپ شروع به زدن می‌کند و خاطرات آن روزها یکی یکی برایت دست تکان می‌دهند. – البته بعضی از آن‌ها برایت زبان هم درمی‌آورند- اصلاً خود خاطره از همین امروز، روز تولد حضرت علی اکبر شروع می‌شود. خوشحال و خندان از اینکه چند ساعت دیگر می‌توانی غم دوری چندین و چند ساله را تمام کنی، یک جورهایی قلقلکت می‌دهد، اما خوشحالی‌ات چند ساعتی بیشتر طول نمی‌کشد و ترسی عجیب سراسر وجودت را می‌گیرد... نکند... نه امکان ندارد...

به مرز مهران که می‌رسی، ناگهان تمام نقشه‌هایت نقش برآب می‌شوند و از همه طرف اعتراض‌ها به سوی تو که به‌زور مدیر کاروانت کرده‌اند سرازیر می‌شود. پدر، مادر، برادر، خواهر و هزار فامیل دیگر زائر که هیچ کدام را هیچ وقت ندیده‌ای، اما انگار فقط و فقط تو را مقصر می‌دانند.. اصلاً انگار این بسته شدن مرز هم کار تو است، انگار یادشان رفته است که ویزای انفرادی را خودشان قبول کرده‌اند.

اما تو کاری به این حرف‌ها نداری، یک جورهایی خودت را قایم می‌کنی و سعی می‌کنی از هر راهی که ممکن است کاروان را از مرز رد کنی، اما... اما نه بستن مرز بر روی کاروان‌های حج و زیارت که 20:30 هم پخش می‌کند، مشکلت را حل می‌کند، نه رایزنی‌های پشت پرده و روی پرده و زیر پرده با فرمانده پاسگاه مرز مهران... تنها کسی که راه را باز می‌کند خود آقاست... آن هم نه به دست تو که با دعای عجیب و دل‌های صاف کاروانیان که توی امامزاده حسن مهران اتاق گرفته‌اند و یک جورهایی بست نشسته‌اند برای رفتن.

شعبان که به نیمه نزدیک می‌شود، دلت تالاپ تالاپ بالا و پایین می‌رود. حالا دو روز بالا و پایین چه فرقی می‌کند، چه سیزدهمی که کاروانیان تا نیمه‌های شب عزاداری می‌کنند و صبح روز بعدش مرز را به روی کاروان شما باز می‌کنند و چه هفدهم ماه که روز تولدت است...

حالا من هر چه بگویم سیزده و هفده عجیب توی وجود من رمز و راز دارند باز هم تو باور نداری... شاید 17 را قبول کنی اما 13 را نه؛ که تو هیچ وقت نخواسته‌ای رمز و راز 13 را برایت فاش کنم...

صبح چهاردهم راه می‌افتی اما آنقدر اذیتت می‌کنند که دم غروب وارد عراق می‌شوی، آره خنده‌دار است وقتی فاصله‌ی 100 متری را توی 10 ساعت طی کنی و باز هم آنقدر خوشحال باشی که خستگی سفر و 4 روز پشت مرز خوابیدن و نماز روی صندلی اتوبوس و هزار هزار مسئله‌ی دیگر را فراموش کنی...

شب نیمه شعبان در راه نجف، سال بعد در راه مشهد و سال بعدش در راه قم... اما امسال چطور؟

شعبان که به نیمه نزدیک می‌شود، دلت تالاپ تالاپ منتظر یک اتفاق جدید است...

یک بار

دری ممنوع را گشودی

از دهلیزهای تو در تو گذشتی

به نهری رسیدی

عقابی تو را ربود به جزیره‌ای برد

روزی بادبانی از افق طلوع کرد

سفینه‌ای تو را به ستاره‌ای برد پر از لبخند

اکنون دری دیگر

به وسوسه باز می‌شود

وارد می‌شوی

و نمی‌دانی که خارج شده‌ای

(عمران صلاحی – کنار می‌رود مه)

شعبان که به نیمه نزدیک می‌شود، دلت دوباره هوایی می‌شود... اما نمی‌دانی که جای این نقطه‌چین‌های نوشته‌هایت را چه چیزی باید پر کند...

 

  • سید مهدی موسوی
۲۹
ارديبهشت

هیچ وقت دوست نداشتم وبلاگم بشه دفترچه‌ی خاطرات، یا برعکس دفترچه خاطراتم بشه وبلاگم... اما چاره چیه؟! حتی شاعرها و نویسنده‌ها هم احساساتشون را روی کاغذ میارند و گاهی هم منتشر می‌کنند... برای اینکه راهی برای اعلام زنده بودن خودشون به اونی که دوستش دارند داشته باشند... بگذریم.

خیلی وقت‌ها میشه که توی زندگی، خدا یه‌جورهایی به آدم تلنگر می‌زنه: «هی عمویی! زیادی به خودت مطمئن هستی‌ها... زیادی من من می‌کنی‌ها...» آره آدم حساب دو دو تا چهارتا می‌کنه بعدش هم فکر می‌کنه که آره همین باید بشه! بعدش هم می‌شینه کلی برنامه‌ریزی می‌کنه برای زندگی، اما یه وقت می‌بینه که ای دل غافل مثل اینکه زیادی به برنامه‌های خودش مطمئن بوده...

من چرا اینقدر دوست دارم حرفم را غیر مستقیم بزنم؟! انگار آدم نمیشم، ده دفعه ملت بهم گفتن چرا...

مشکل کار خیلی جاهاست؛ آدم 13 ماه کسری داشته باشه اما یهو بیان بگن باید صبر کنید تا ببینیم قانون جدید چی میشه؟! یعنی همه‌اش پر! یا تا اطلاع ثانوی پر! آدم چه احساسی پیدا می‌کنه؟ بشینی کلی برنامه‌ریزی کنی که از خرداد می‌شینم به صورت جدی فیلمنامه‌نویسی را شروع می‌کنم اما یهو... خیلی سخته... خیلی سخته وقتی که ان شاء اللهی که همیشه میگی از ته دل نباشه...

توی این چند روزی که تا جمعه شب مرخصی هستم می‌تونم بیام اینترنت و جواب ایمیل‌ها و کامنت‌های وبلاگم را بدم اما تا دو ماه آینده (اگه این کسری درست نشه) دور از اینترنت خواهم بود و شرمنده دوستان عزیزم...

همین حس و حال باعث شد که دیشب تمام یادداشت‌های وبلاگ قبلی‌ام «پس از طوفان» را مرور کنم و اشعار قدیمی‌ام را دوباره بخوانم... عاشقانه‌هایی که فراموش شدند... دیشب تمام عکس‌های قدیمی خودم را دوباره دیدم، عکس‌هایی که هر کدام خاطره‌ای دور به دنبال خود دارند... یادداشت‌های قدیمی کجا یادداشت‌های جدید کجا؟! دوران دانشجویی و رفقای اون دوران یادش بخیر... خانه‌ی دانشجویی کجا و آسایشگاه پادگان کجا؟!

اصلاً فکر نکنید من ناامید هستم‌ها! نه... اینطوری‌ها نیست من به قدرت و لطف خدا شک ندارم، خیلی جاها از خدا یه چیزهایی خواستم و خدا بهم نداد، بعداً فهمیدم چه حکمت‌هایی پشت این ندادن‌ها وجود دارند... مثل همین سربازی توی یکی از پادگان‌هایی که چندین کیلومتر با کرمانشاه فاصله داره با هزار تا مشکل اونجا... یا خیلی اتقاقات گذشته که همه خاطراتی حک شده روی قلبم هستند و هیچ‌گاه فراموش نمی‌شوند... حتی اگر یک سال باشد که وبلاگ «پس از طوفان» را بسته باشم یا...

این شعر را برای تو که هر روز وبلاگم را چک می‌کنی و منتظر بروز شدن آن هستی از شاعر بسیار دوست داشتنی‌ام «قیصر امین‌پور» که سال‌ها با شعرهای او زندگی کردم، می‌نویسم، فقط حرف آخرم اینکه من ناامید نیستم وقتی که می‌دانم دعای پدر و مادرم و دوستان بسیار خوبم پشت سرم هست و خدا من را فراموش نکرده است:

رفتار من عادی است

رفتار من عادی است

اما نمی‌دانم چرا

این روزها

از دوستان و آشنایان

هر کس مرا می‌بیند

از دور می‌گوید:

  این روزها انگار

  حال و هوای دیگری داری!

اما

من مثل هر روزم

با آن نشانی‌های ساده

و با همان امضا، همان نام

و با همان رفتار معمولی

مثل همیشه ساکت و آرام

 

این روزها تنها

حس می‌کنم گاهی کمی گنگم

گاهی کمی گیجم

حس می‌کنم

از روزهای پیش قدری بیشتر

این روزها را دوست دارم

گاهی

- از تو چه پنهان-

با سنگ‌ها آواز می‌خوانم

و قدر بعضی لحظه‌ها را خوب می‌دانم

این روزها گاهی

از روز و ماه و سال، از تقویم

از روزنامه بی‌خبر هستم

حس می‌کنم گاهی کمی کمتر

گاهی شدیداً بیشتر هستم

حتی اگر می‌شد بگویم

این روزها گاهی خدا را هم

  یک جور دیگر می‌پرستم

از جمله دیشب هم

دیگرتر از شب‌های بی‌رحمانه دیگر بود:

من کاملاً تعطیل بودم

اول نشستم خوب

جوراب‌هایم را اتو کردم

تنها – حدود هفت فرسخ- در اتاقم راه رفتم

با کفش‌هایم گفتگو کردم

و بعد از آن هم

رفتم تمام نامه‌ها را زیر و رو کردم

و سطر سطر نامه‌ها را

دنبال آن افسانه‌ی موهوم

دنبال آن مجهول گشتم

چیزی ندیدم

تنها یکی از نامه‌هایم

بوی غریب و مبهمی می‌داد

انگار

از لابه‌لای کاغذ تا خورده‌ی نامه

بوی تمام یاس‌های آسمانی

احساس می‌شد

دیشب دوباره

بی‌تاب در بین درختان تاب خوردم

از نردبان ابرها تا آسمان رفتم

در آسمان گشتم

و جیب‌هایم را

از پاره‌های ابر پر کردم

جای شما خالی!

یک لقمه از حجم سفید ابرهای تُرد

یک پاره از مهتاب خوردم

 

دیشب پس از سی سال فهمیدم

که رنگ چشمانم کمی میشی است

و برخلاف سال‌های پیش

رنگ بنفش و ارغوانی را

  از رنگ آبی دوست‌تر دارم

دیشب برای اولین بار

دیدم که نام کوچکم دیگر

چندان بزرگ و هیبت‌آور نیست

 

این روزها دیگر

تعداد موهای سفیدم را نمی‌دانم

 

گاهی برای یادبود لحظه‌ای کوچک

یک روز کامل جشن می‌گیرم

گاهی

صدبار در یک روز می‌میرم

حتی

یک شاخه از محبوبه‌های شب

یک غنچه مریم هم برای مردنم کافی است

 

گاهی نگاهم در تمام روز

با عابران ناشناس شهر

احساس گنگ آشنایی می‌کند

گاهی دل بی‌دست و پا و سر به زیرم را

آهنگ یک موسیقی غمگین

  هوایی می‌کند

اما

غیر از همین حس‌ها که گفتم

و غیر از این رفتار معمولی

و غیر از این حال و هوای ساده و عادی

حال و هوای دیگری

  در دل ندارم

رفتار من عادی است

 

  • سید مهدی موسوی
۱۴
فروردين

خبر فروش دو و نیم میلیاردی اخراجی های 3 در کمتر از دو هفته را امروز در روزنامه ی "وطن امروز" دیدم و بسیار خوشحال شدم که پس از مدت ها بالاخره فیلمی آمد و به این سینمای کوفتی یک جونی داد؛ هر چند شاید تنها فیلم چند میلیاردی امسال باشد اما باز هم جای خوشحالی است که فیلمی میلیاردی می شود که لیاقت آن را دارد. این روزها حوصله ی چندانی برای نوشتن نقد فیلم ندارم اما فقط نظر شخصی ام را می گویم که اخراجی های 3 یک سر و گردن از اخراجی های 2 بالاتر بود. سه شنبه ی این هفته بعد از ظهر برای دیدن "جدایی نادر از سیمین" خواهم رفت. ببینیم این فیلم ارزش گرفتن آن همه جایزه را داشت یا نه؟!

دلم برای دیدن همه ی دوستان تنگ شده است... حالی هم که از ما نمی پرسند... خیلی بی مرامید ما را توی یه شهر غریب تنها گذاشتید... بابا شماره ام را نمیتونم بهتون بدم، ایمیل را که ازتون نگرفتم!!! یا حتی کامنت این وبلاگ...



  • سید مهدی موسوی
۰۱
فروردين

سلام... سلام به تو که نزدیکی... آره خیلی نزدیک... اونقدر نزدیک که میشه لمست کرد، میشه بوی تو را حس کرد... اونقدر نزدیک که حتی اگه مردم هم بگویند که تو فرسنگ‌ها از من فاصله داری، من باز هم می‌گویم حتی صدای نفس کشیدن تو را هم می‌شنوم... عطر تو بدجور توی این خونه پیچیده است...

سلام به توی خواننده و تبریک سال نو. به روال سال‌های گذشته پیامک امسال را به همراه جواب‌ها و پیامک‌هایی که به‌عنوان تبریک عید برایم ارسال شده بود اینجا می‌نویسم. اگر می‌خواهید پیامک‌های سال‌های قبل را ببینید بر روی لینک‌های زیر کلیک نمایید.


پیامک سال 88                                    پیامک سال 89


پیامک سال 90: «کودک لباس نو برای عید نمی‌خواست، پس بی‌توجه به آرزوهای آن‌ها همراه بهار رفت.»


اگر این پیامک به دست شما نرسید یا از لطف همراه اول است یا اینکه در لیست دوستان من نیستید و یا جرأت ارسال پیامک برای شما را نداشته‌ام! ضمناً تا یادم نرفته است بگویم که خوشحال می‌شوم برداشت‌های شما از این جمله را هم بشنوم... البته قول نمی‌دهم که نظر شما را نمایش عمومی هم بدهم...

پیامک‌های شما را بغیر از آن‌هایی که صرفاً تبریک عید بودند در اینجا آورده‌ام:

      ..     از صحن انقلاب دلم نور جاری است/ انگار کل سال هوایش بهاری است/ من در ظهور عشق جهان شک نمی کنم/ امسال سال آخر چشم انتظاری است.

·         بر سر سفره احساس اگر جایی هست، سخن ساده‌ی تبریک مرا جای دهید. «سال نو پیشاپیش بر شما مبارک باد». (3نفر)

.       الهی! سال نو می شود و حال کهنه است. عیدی ما را تحویل حال ما قرار ده تا در قلک دل سکه تقوا اندازیم و زاد آخرت اندوزیم. حال نو مبارک!

·         ایرانیان باستان فصل اول بهار را «به آر» یعنی آورنده بهترین‌ها نامیدند. در بهار نو برایتان بهترین‌ها را آرزومندم. سال نو مبارک

·         {سعادت، سخاوت، سربلندی، سرافرازی، سعی، سلامتی و سرور بهترین هفت سین زندگی تقدیم به شما} پیشاپیش فرارسیدن سال نو را به شما و خانواده محترم تبریک عرض نموده و سال خوبی را برایتان آرزو می‌کنم. (2 نفر)

·         امیدوارم که فرو افتادن هر برگ پاییزی آمینی شده باشد برای آرزوهای قشنگت... سال نو پیشاپیش مبارک

·         >      >    یادت باشه من اولین کسی بودم برات ماهی عید فرستادم. (2 نفر)

·         آخرین جمعه سال ملتی در ایران بر سر سفره عید/ مردمی در بحرین یمن و لیبی و مصر غرق در خون و امید/ چشم امید به دستان شما که بگیرید سوی عرش خدا/ و بخوانید همه به یک نوا/ پس کجایی مصلح کل جهان/ که گرفته ستم و جور همه عالم را

·         خدا کنه خوشبختی مثل شپش بیفته به جونت و سلامتی مثل سگ پاچتو بگیره. پیشاپیش عید بر شما و خانوده محترم مبارک

·         آسمان غرق خیال است، کجائی آقا؟!/ آخرین جمعه سال است، کجائی آقا؟!/ یک نفس عاشق اگر بود زمین می‌فهمید!/ عاشقی بی تو محال است، کجائی آقا؟!/

·         آخرین جمعه سال/ سال همت/ سال کار/ بی تو از راه رسید/ فرصت ما بلعید/ رفتن فرعون دید/ دشمنان در تردید/ سیل پاکستان و کودک «پاراچنار» را چه کسی خواهد دید؟/ روزها رفتند و لیک ملتی در ایران بر سر سفره عید/ مردمی در بحرین یمن و لیبی و مصر و ژاپن هم شاید همگی چشم به راهت هستند...

·         بوی باران، بوی سبزه، بوی عید، شاخه‌های شسته باران خورده، پاک، آسمان آبی و ابری و سفید، برگ‌های سبز بید، عطر نرگس، رقص باد، نغمه‌ی شوق پرستوهای شاد، نرم نرمک می‌رسد اینک بهار، خوش به حال روزگار.

·         منتظران بهار فصل شکفتن رسید، مژده به گل‌ها برید یار به گلشن رسید...

·         رو به پایان می‌رود هشتاد و نه... این دل سرگشته آسوده نگشت... بیقراریم این جمعه کو به کو... یابن الزهرا یک اناالمهدی بگو/ تعجیل در فرج 5 صلوات

·         گاه سکوت یک دوست معجزه می‌کند و من آموختم که همیشه بودن در فریاد نیست... ای دوست سال نو مبارک

·         شیشه عطر بهار در لب دیوار شکست/ همه جا پر شده از بوی خدا/ همه جا آیت اوست/ بهار مبارک

·         درود بر بهار که با آمدنش تحول و نشاط را برای طبیعت به ارمغان می‌آورد. امیدوارم تحول و نشاط را هم برای شما به ارمغان بیاورد. عید نوروز مبارک باد.

·         دنیا را برایتان شاد شاد و شادی را برایتان دنیا دنیا آرزومندم. هر روزتان نوروز... سال 90 مبارک

·         الهی طراوت بهار را به نوروز ظهور مولایمان بیارای. سال نو، سال «جهاد اقتصادی» مبارک.

·         روزگارت بر مراد، روزهایت شادشاد، آسمانت بی غبار، سهم چشمانت بهار، قلبت از هر غصه دور، بزم عشقت پر سرور، بخت و تقدیرت قشنگ، عمر شیرینت بلند، سرنوشتت تابناک، جسم و روحت پاک پاک. نوروز 1390 مبارک

·         الهی امسال سال ظهورش باشد. با آرزوی بهترین لحظات برایتان. «سال نو مبارک»

·         یابن الحسن! سالی که بی حضور تو تحویل می‌شود، جشن ماتمیست که تجلیل می‌شود، امسال هم به سفره خود کم گذاشتیم سینی که با سلام تو تکمیل می‌شود. «سلام بر آینه دار بهار دلهای منتظر». سال نو بر شما مبارک و التماس دعا.

·         فرا رسیدن فصل رویش گل و برافروختگی آتش اهورایی نوروز باستانی مبارک.

·         یا مقلب، قلب ما در دست توست/ یا محول، حال ما سرمست توست/ کن تو تدبیری که در لیل و نهار/ حال قلب ما شود همچون بهار. سال نو مبارک باد.

·         یا محول الأحوال، حول حالنا الی أحسن الحال. ان شاء الله. سال نو بر شما مبارک.

·         ایدل همه اصحاب جهان خواسته گیر/ باغ طربت به سبزه آراسته گیر/ وانگه بر آن سبزه شبی چون شبنم بنشسته بامداد برخاسته گیر/ بهارتان شادی آور. سرورتان مستی آور باد.

·         صد مبارک به تو آن عید که فردا باشد/ نوروز نوید وصل دل‌ها باشد/ امید که با فضل خداوند جلی/ سال فرج مهدی زهرا باشد. سال نو بر شما مبارک باد. (2 نفر)

·         السلام علی ربیع الأنام و نضره الأیام. تو هر زمان که بتابی شروع تقویم است. نوروز مبارک

·         یک شاخه رز سفید تقدیم تو باد/ رقصیدن شاخ بید تقدیم تو باد/ تنها دل ساده ایست دارایی ما/ آن هم شب و روز عید تقدیم تو باد. نوروز بر شما مبارک

·         سال نو مبارکتون باشه. پر از شعرهای سپید و بیت‌های ناب عاشقانه... (:     (یکی از شاعران معاصر)

·         عید را بهانه کنیم تا به همه کسانی که دوستشان داریم بگوئیم نام شما در اندیشه و مهرتان در قلب ماست. پیشاپیش عید مبارک. (2 نفر)

·         امروز 2 نفر از من نشونی و شماره تلفن تو رو گرفتن که سال دیگه بیان پیشت. منم دادم. یکیشون خوشبختی اون یکی هم موفقیت.

·         سرخوش آن عیدی که آن بانی نور/ از کنار کعبه بنماید ظهور/ از حرم بانگ اناالمهدی زند/ قلب‌ها را مهر هم عهدی زند/ سال نو مبارک.

·         چفیه‌ای از چفیه‌ها جامانده است/ روی دوش شیر تنها مانده است/ چقیه؛ دانی قبله جانت کجاست؟! گردن فرزند شیر مرتضی است/ چفیه‌هامان را به یغما برده‌اند!/ معرفت را از دل ما برده‌اند!/ چفیه یعنی پشت کوه انتظار/ دل تهی کردن برای روی یار/ اللهم عجل لولیک الفرج و احفظ قائدنا امام خامنه‌ای/ التماس دعا/ سال نو مبارک

·         خداوندا اگر داری بنای دادن عیدی/ منور کن جهانی را به نور حضرت مهدی (2 نفر)

·         سالی سرشار از سلامتی، سعادت، سرور، سرافرازی و... داشته باشید.

·         نوروز مبارک. دیر بمانید و شاد زان سوی هفتاد/ در پناه ایزد منان سالی نیکو و سرشار از شادی و بهروزی برای شما و دوستانتان آرزومندم.

·         زندگی حکمت اوست/ چند برگی را تو ورق خواهی زد، مابقی را قسمت. قسمتت شادی باد. پیشاپیش عیدتان مبارک.

·         فرخنده باد بر شما مقدم بهار/ نوروز، جاودانه‌ترین جشن روزگار/ سال نو بر شما و خانواده محترم مبارک.

·         باعث افتخار است که عرض شادباش اینجانب زودتر از نسیم خنک نوروز باستانی خدمتتان شرفیاب شود. پیشاپیش عیدتان مبارک. آرزومند آرزوهایتان.

·         باغ رویاهایتان پر شکوفه، شکوفه‌های زندگیتان پر بار، تنتان سالم، دلتان شاد. نوروز پیشاپیش مبارک.

·         بر چهره گل نسیم نوروز خوش است/ در سال جدید سعادت دوست خوش است/ عید پیشاپیش مبارک.

·         عید مبارک. در سال جدید دوستان و دوستی‌هایتان پایدار، دشمنانتان پایه‌دار.

·         خوشا آنان که در بازار گیتی خریدار وفا بودند و هستند، خوشا آنان که در راه رفاقت، رفیق باوفا بودند و هستند. رفیق بی‌کلکت به یادته.

 

پیامک‌هایی که به نظر! تبریک عید نبودند و در جواب پیامک بنده آمده بودند:

·         عمری دیوار بودیم و تکیه‌گاه رفقا/ اکنون نیز خراب شده‌ایم و خاک پای رفقا

·         انسان‌های بزرگ 2دل دارند: دلی که می‌گرید و پنهان است و دلی که می‌خندد و آشکارست

·         تبسم تو تجسم تمام خوبیهاست، به تبسمت سوگند، شادبودنت آرزوی ماست

·         با خون غم نوشتم غربت مکان ما نیست/ از یاد بردن دوست هرگز مرام ما نیست

·         هیچ کس آنقدر فقیر نیست که نتواند لبخندی به کسی ببخشد و هیچ کس آنقدر ثروتمند نیست که به لبخندی نیاز نداشته باشد.

 

  • سید مهدی موسوی
۱۷
اسفند

یک هفته ای از ماندنم در اصفهان می گذرد و این را گفتم برای آن هایی که بی خود کنجکاو بودند تا بدانند من این روزها را کجا هستم و اصلاً چرا نیستم... بودن شرایطی می خواهد که ما از آن بی بهره ایم...

این روزها به برگشتن فکر می کنم... هر چند اصفهان هم شهر خوبی است اما به مذاق ما خوش نمی آید... ان شاء الله که شب عید را در کنار خانواده باشم.

این روزها به این فکر می کنم که سومین سالی است که می خواهم پیامک عید بدهم و اینکه چه باید بنویسم، خیلی خنده دار است هر روز فکر کنی که نه این جمله خوب است یا بد و از جور فکرها...

اما چه بخواهم چه نخواهم هفته ی آینده باید پیامک خودم را رو بکنم، آره امسال سال سوم پیامک فرستادن و پیامک گرفتن است...

سال اول: خانه خالی نبود، شلوغ بود اما عشق نداشت. بهار که در زد کسی جوابش را نداد.

سال دوم: از سفر که برگشتیم پشت در نوشته بود: آمدیم شما نبودید، امضا بهار!

سال سوم:؟

یعنی امسال بهار را می بینیم...

حیفم می آید آخرین شعری را که خوانده ام برایتان ننویسم:

موج می‌داند ملال عاشق سرخورده را
زخم خنجرخورده، حال زخم خنجرخورده را

در امان کی بوده‌ایم از عشق، وقتی بوی خون
باز، وحشی می‌کند باز ِ کبوتر خورده را؟

مرگ از روز ازل با عاشقان هم‌کاسه است
تا بلرزاند تنِ هر شام ِ آخر خورده را

خون دل‌ها خورده‌ام یک عمر و خواهم خورد باز
جام دیگر می‌دهندش جام دیگر خورده را

شعر شاید یک زن زیباست، من هم سایه‌اش
می‌کند مشغول خود، هرکس به من برخورده را

-شعر از مژگان عباسلو


  • سید مهدی موسوی
۳۰
آذر

ناگزیر از سفرم، بی‌سر و سامان چون «باد»

به «گرفتار رهایی» نتوان گفت آزاد

کوچ تا چند؟! مگر می‌شود از خویش گریخت

«بال» تنها غم غربت به پرستوها داد

اینکه «مردم» نشناسند تو را غربت نیست

غربت آن است که «یاران» ببرندت از یاد

عاشقی چیست؟ به جز شادی و مهر و غم و قهر؟!

نه من از قهر تو غمگین، نه تو از مهرم شاد

چشم بیهوده به آیینه شدن دوخته‌ای

اشک آن روز که آیینه شد از چشم افتاد

(سفر1- گرفتار رهایی- از کتاب آن‌ها، فاضل نظری)

بالاخره سفری که انتظارش را می‌کشیدم فرا رسید؛ در مدتی نه‌چندان کوتاه (حدوداً 4 ماه) در خدمت شما دوستان عزیز نخواهم بود. از آنجا که در طول این سفر، شماره‌ای که برخی از دوستان از من داشتند خاموش است و دسترسی محدودتری هم به اینترنت دارم، اگر دیر به دیر به ایمیل‌ها و کامنت‌های شما جواب دادم بنده را عفو بفرمایید.

شاید این سفر باعث شود از شر نوشته‌های من هم راحت شوید، اما سعی می‌کنم با پختگی بیشتر مطالبی را آماده کرده و در فرصت‌هایی که برایم پیش می‌آید روی اینترنت بگذارم، پس rss وبلاگ من را حتماً داشته باشید تا از آپدیت شدنم باخبر شوید.

التماس دعای فراوان از همه‌ی دوستانی که از نزدیک موفق به دیدار آن‌ها شده‌ایم و دوستانی که هیچ وقت آن‌ها را ندیدیم!

این را هم وقتی من برم شما پشت سرم میگید:

با بال و پرت نگو که ماندن ننگ است

فریاد نزن که آسمان خوشرنگ است

برگرد پرنده! دل به پرواز نبند

اینجا دل یک قفس برایت تنگ است

(میلاد عرفان‌پور)

این هم آخرین وصیت من:

باران

یا دوش آب

چه فرقی می‌کند

وقتی عاشقی زیر هیچ کدام آواز نخواند

(مژگان عباسلو)

دعا کنید که خوش بگذره، اما اینقدر نه که هوس کنیم بیش‌تر بمانیم یا خدای نکرده برنگردیم...

یا علی

 

  • سید مهدی موسوی
۱۱
آبان

هر چند که روز یکشنبه صبح به خاطر اینکه سالگرد قیصر امین پور را فراموش کرده بودم شدیدا ناراحت بودم، (حتی بیشتر از اینکه یک شاعر خوب را از دست دادیم) یکشنبه بعدازظهر تسکینی بود بر دردهای نگفته ی من...

یکشنبه 2 تا 5 بعدازظهر جلسه پخش و نقد و بررسی فیلم "شکارچی شنبه" ساخته "پرویز شیخ طادی" در تالار شهید چمران دانشکده فنی دانشگاه تهران بود. فیلمی که با موضوع صهیونیسم ساخته شده است. از بچه های دانشگاه تهران اولا بخاطر اکران خصوصی این فیلم و دوما بخاطر لطفی که بنده داشتند و به عنوان مجری برنامه دعوتم کرده بودند تشکر می کنم. 

ان شاء الله که مشکلات اکران عمومی این فیلم هم بزودی حل شود.

اگر فرصتی باشد حتماً یادداشتی در مورد خود این فیلم نیز خواهم نوشت...

  • سید مهدی موسوی
۰۴
آبان

سلام

از اونجایی که هنوز برخی از دوستان ملک سلیمان را ندیده اند و من هم دوباره تصمیم به دیدن این فیلم دارم، یک قرار با بچه های باشگاه تئاتر شهر گذاشته ام، اگر شما هم دوست دارید این فیلم را ببینید و بعضی از شماها هم دوست دارید بنده را حضوری ملاقات کنید و خیلی ها هم کامنتهای شخصی عجیب و غریب میگذارید...

روز چهارشنبه 5 آبان ساعت 18:30 جلوی گیشه سینما استقلال باشید. فیلم ساعت 19 شروع میشود...

تهیه بلیط به عهده خودتان است اما پذیرایی را متقبل میشوم.

آدرس سینما استقلال:

تهران، بالاتر از میدان ولیعصر(به سمت شمال)

درصورتی که تشریف می آورید کامنت بگذارید که بنده منتظر شما باشم...

  • سید مهدی موسوی