دو روز پیش گفت و گویی داشتم با دبیر برگزاری دومین مسابقه ملی فناوری نانو. جدا از اینکه این اولین باری بود که یک مصاحبه در حوزه غیر کاری خودم می گرفتم، نکته ای را جناب آقای عالمی به من یادآوری کردند که متاسفانه این روزها در بین کارهای مسئولین ما به کلی فراموش شده است. اصلاً مسئولین به کنار، حتی برخی از مراکز علمی ما هم درگیر برخی مسائل سیاسی شده اند. ورزش ما که سیاسی سیاسی است. سینمای ما که درگیر دعواهای سیاسی است. سایت های ما که به کلی تهدیدمحور و با موضع گیری های سیاسی است. حتی تیتر این مطلب هم در سایت خبرنامه دانشجویان ایران سیاسی می شود...

مقام معظم رهبری می فرمایند:

«رگه‌هاى سیاسى و سیاسى‌کارى و سیاست‌بازى اصلاً نباید در این مجموعه‌کارها بیاید و من به شما تأکید مى‌کنم مراقب باشید که در آن منطقه‌اى که کار علمى هست، اصلاً رگه مسائل سیاسى وارد نشود. معناى این حرف این نیست که یک نخبه علمى نباید سیاسى باشد؛ چرا، ما معتقدیم که مردان خدا و مردان معنوى هم باید سیاسى باشند و در میدان سیاست فعالیت کنند؛ اما این بدان معنا نیست که انسان در آن جمع علمى، پژوهشى، صنعتى و کارى - هر نوع کارى - گرایشها و رغبتها و تمایلات سیاسى را تأثیرگذار و تعیین کننده قرار دهد؛ این قطعاً کار را خراب مى‌کند. به نظر من یک علّت این‌که بعضى از دستگاههاى مسؤول ما به همین مطالبى که شما مى‌گویید، نرسیده‌اند - در حالى‌که وظیفه‌شان بوده و بارها هم به آنها تأکید شده - همین است که در آن مجموعه‌ها کسانى به سمت کارهاى سیاسى کشیده مى‌شدند و انگیزه‌هاى سیاسى را در کارها دخیل مى‌کردند؛ لذا کارها لنگ مى‌ماند.»

بیانات مقام معظم رهبری در دیدار جمعی از نخبگان علمی - ۱۳۸۲/۱۱/۲۱

در ادامه این گفت و گوی کوتاه را می توانید بخوانید:

«قیدار پر است از توهین به روحانیت، پر است از سکوت، رخوت و منفعل بودن... قیدار ساخته یک ذهن {...} است. ادامه سکوت فتنه است... ادامه...».

برای کسی که قیدار را نخوانده است، این حرف‌ها چه معنی می‌تواند داشته باشد؟! برای کسی که خوانده است مثل سید مهدی، خنده‌دار است و گاه گریه‌دار! اما واقعاً «قیدار» چه حرف‌هایی دارد؟

قیدار حرف‌هایی است که از فکر و زبان نویسنده به داستان آمده‌اند و چه داستانی!

مگر می‌شود آدم قیدار امیرخانی را بخواند و با دانه دانه‌ی دردهای نویسنده گریه نکرده باشد؟ مگر می‌شود آدم فصل آخر کتاب را به همین سادگی و آسانی مثل فصل‌های قبل‌تر بخواند و از آن عبور کند؟ کیست که معنای نخ قبای «سید گلپا» را بفهمد و گریه‌اش نگیرد؟ برای ندیدن آدم‌هایی مثل «قیدار» ناراحتم و گاه برای کم‌دیدن «سید گلپا»ها گریه می‌کنم...