93/07/06
حس یک گلوله ی توپ عمل نکرده توی شن های کویر رو دارم که بعد از 27 سال چشیدن گرمای سوزان روز و سرمای استخوان سوز شب، منتظر یک انفجار بزرگ هست اما نه این انفجار رخ می دهد و نه کسی برای خنثی کردنش می آید. اینجا توی دل کویر، خطری برای آدم ها ندارم....:: کل روزنوشت های این وبلاگ ::..
شب شعر اختصاصی دکتر مژگان عباسلو
با حضور استاد سیدضیاء‌الدین شفیعی و آقای سید اکبر میرجعفری
مکان: سرای اهل قلم واقع در خ انقلاب، خ فلسطین جنوبی، ک خواجه‌نصیر، پلاک 10
زمان: سه‌شنبه هجدهم آبانماه، ساعت 18-16
و با حضور خودم...
منتظر دوستان غایب! هستم...
هر چند که روز یکشنبه صبح به خاطر اینکه سالگرد قیصر امین پور را فراموش کرده بودم شدیدا ناراحت بودم، (حتی بیشتر از اینکه یک شاعر خوب را از دست دادیم) یکشنبه بعدازظهر تسکینی بود بر دردهای نگفته ی من...
یکشنبه 2 تا 5 بعدازظهر جلسه پخش و نقد و بررسی فیلم "شکارچی شنبه" ساخته "پرویز شیخ طادی" در تالار شهید چمران دانشکده فنی دانشگاه تهران بود. فیلمی که با موضوع صهیونیسم ساخته شده است. از بچه های دانشگاه تهران اولا بخاطر اکران خصوصی این فیلم و دوما بخاطر لطفی که بنده داشتند و به عنوان مجری برنامه دعوتم کرده بودند تشکر می کنم.
ان شاء الله که مشکلات اکران عمومی این فیلم هم بزودی حل شود.
اگر فرصتی باشد حتماً یادداشتی در مورد خود این فیلم نیز خواهم نوشت...
سلام
از اونجایی که هنوز برخی از دوستان ملک سلیمان را ندیده اند و من هم دوباره تصمیم به دیدن این فیلم دارم، یک قرار با بچه های باشگاه تئاتر شهر گذاشته ام، اگر شما هم دوست دارید این فیلم را ببینید و بعضی از شماها هم دوست دارید بنده را حضوری ملاقات کنید و خیلی ها هم کامنتهای شخصی عجیب و غریب میگذارید...
روز چهارشنبه 5 آبان ساعت 18:30 جلوی گیشه سینما استقلال باشید. فیلم ساعت 19 شروع میشود...
تهیه بلیط به عهده خودتان است اما پذیرایی را متقبل میشوم.
آدرس سینما استقلال:
تهران، بالاتر از میدان ولیعصر(به سمت شمال)
درصورتی که تشریف می آورید کامنت بگذارید که بنده منتظر شما باشم...
همیشه خنده‌ام می‌گرفت از شرکت‌های کامپیوتری‌ای که ایمیلشون را توی یکی از سرویس‌های یاهو یا گوگل درست کرده بودند، می‌گفتم شرکتی که سایت شخصی و ایمیل شخصی مطمئن نداشته باشه مفت نمی‌ارزه!
امشب که داشتم «صرفا جهت اطلاع» «20:30» را می‌دیدم دیگه واقعاً خنده‌ام گرفت؛ دلاوری خیلی راحت اومد جیمیلش را به عنوان جیمیل برنامه معرفی کرد و از بیننده‌ها خواست تا نظرشون و عکس‌های به‌درد بخورشون را برای اون بفرستن! خوبه صداوسیما و همین جا آقای دلاوری بدونه که گوگل بزرگ‌ترین سارق اطلاعات شخصی کاربرانش است... فهمیدن این موضوع هم زیاد سخت نیست! حالا شما گیر بده که اصلاً هم این‌جوری نیست... قبول من هم حوصله ندارم با شما کل کل کنم... بالاخره عقل سالم میگه وقتی برنامه‌ای اینقدر مخاطب داره امن‌ترین راه اینه که میل سرور برنامه توی ایران باشه و با یه سرویس شخصی... مثلا همون سرور شبکه دوم
عزت زیاد
اسمال آقا؛ کله‌پزی ته بازار
سلام. این سلامی که میگم نشون دهنده آپ نکردن طولانی مدت ماست، که رسم بر این نیست که یه پستی نوشته بشه و اولش هم بگیم سلام... ولی میگن سلام سلامتی میاره... پس بازم سلام
چند وقت پیش بود که توی تاکسی از رادیو شنیدم: ورود تقویم های چینی به خاطر اشکالات زیادی که در ذکر مناسبتها دارند ممنوع شد؛ نمی دونم... اول اینکه خندیدم که نه بابا تقویم شمسی چینی؟ بعد که یه کم فکر کردم دیدم آره، خیلی چیزهای چینی دیگه هم دیدم مثل: صلوات شمار، ساعت اذان گو و...
فقط کار سلبی جواب نمیده، (البته توی این قضیه مطمئنا کارهای ایرانی خیلی با کیفیت تر هست) باید کار ایجابی را هم دنبال کرد، مثل حوزه فرهنگ و هنر
برمیگردم، با چند مطلب جدید، آدم توی این سن میره دنبال مطلب پولی! میخندی؟! خب زندگی خرج داره، مرد باید کار کنه، پول دربیاره، مفتی مفتی که نمیشه مطلب نوشت، دلنوشته هم اینقدر نوشتیم که خسته شدیم! بگذریم؛ پیام آخر:
مرا
به خدا نسپار!
خسته از
سفرم...
-مژگان عباسلو
آپ کردن وبلاگ هم شده برای ما دردسر، این همه سوژه توی ذهنمون داریم و می‌خوایم بنویسیم اما کو فرصت؟! چی؟! ننویسم؟؟؟ مگه میشه حاجی؟! ننویسم جوهر قلمم خشک میشه...
هفته فوق‌العاده‌ای بود، شنبه فیلم «طلا و مس»، یکشنبه مراسم عزاداری بیت رهبری، دوشنبه تئاتر «بانوی بی‌نشان»، سه‌شنبه تئاتر «پری خوانی عشق و سنگ»، چهارشنبه تئاتر «به خواب من هم بیا» و پنج‌شنبه نمایشگاه حدیث غربت در قم که این آخری دیگه محشر بود، کوچه‌های مدینه را به‌خوبی بازسازی کرده بودند...
هفته از این هنری‌تر هم میشه؟!
فردا با یه نقد فیلم آپ می‌کنم... فعلاً
آقا مرتضی می‌گفت یکسری پرونده موضوعی پیشنهاد بدید که روی اون‌ها کار کنیم، گفتم چشم تا فردا... شب که رفتم خونه یاد پرونده‌های این دو سال افتادم:
مجله‌ها و روزنامه‌ها و تلویزیون و... اما این‌ها زیاد مهم نیست؛ فکر می‌کنم توی پرونده‌ای کار کردن عزرائیل از همه ما جلوزده... یک مدت می‌رفت سراغ علماء، بعدش هنرمندان و حالا هم بابای مسئولین... یعنی پرونده‌ی بعدی چیه؟!
توضیح: این یکی از آخرین مطالب وبلاگ «پس از طوفان» (وبلاگ قبلی من) بود که به خاطر از دست ندادن کامنت هایش آن را پاک نکردم.
سلام. از همه دوستانی که ابراز نگرانی و گله داشتند از رفتن ما، یا چند نفر ... که خوشحال هم شدند... تشکر می‌کنم. وبلاگ جدید من را می‌توانید با آدرس‌های زیر مشاهده نمایید:
دوستان اگر به همان آدرس اول لینک داده‌اند که مشکلی از این بابت نیست و وبلاگ جدید برایشان نمایش داده خواهد شد و اگر هم تمایل به لینک مجدد به بنده داشتند همان آدرس اول مناسب‌تر است. ضمناً شما مطالبی جدید با سبکی متفاوت از من را در آن وبلاگ شاهد خواهید بود.
التماس دعا
یا علی مدد
الکی به آدم گیر میدن که تو این همه مطلب می‌نویسی برای این ور و اون ور، خب یه وبلاگ شخصی بزن، اونجا هم بگذار... تازه درد و دل‌هات را هم که هیچ جا چاپ نمی‌کنه، می‌تونی اونجا بنویسی...
آخه شما بگو، آدم درد و دل شخصی‌اش را توی وبلاگ می‌نویسه؟! اسمش وری اون هست، شخصی! نوکرتم، قربون اون شکل ماهت برم، وبلاگ که دفترچه خاطرات نیست که توی اون زندگی‌نامه بنویسی و حرف‌های عشقولانه و... از این جور فیلم‌بازی‌ها. بگذریم... آخ... اصلاً یادم رفت سلام کنم...
سلام! سلام به همه دوستان خوب و گلم. سلام به دنیای مجازی که دوست من نیست! اما می‌تونم دوستانم را اونجا ببینم و مجازی دوست پیدا کنم.
سال‌هاست که روی موضوعات فرهنگی و اجتماعی با دید روانشناسی اجتماعی کار می‌کنم، تبعاً نوشته‌هایی که در این وبلاگ شاهد آن خواهید بود از این احساسات و تجربیات نشأت گرفته و می‌گیرد.
خوشحال خواهم شد که در مباحثی که در این وبلاگ مطرح میشود شرکت نمایید و منِ تازه‌کار! را راهنمایی کنید.
پس گیوه‌های خود را برمی‌کشم و با یک یا علی بلند آغاز می‌کنم:
بسم الله الرحمن الرحیم
الهی به امید تو
سلام. از همون روز اول مشخص بود که این وبلاگ هم برای ما وبلاگ نمیشه... این وبلاگ را هم مثل بقیه وبلاگ‌هایی که ول کردم و رفتم باید رها کنم. البته نه مثل وبلاگ‌های اولی که داشتم حذفش می‌کنم و نه مثل این دو تا آخری که داشتم واگذار می‌کنم. بگذریم سرتون را درد نیارم. ممنون از همه دوستانی که به صورت محرمانه و نامحرمانه پیغام دادند که تو را خدا نرو... و ممنون از همه کسانی که بازم محرمانه و نامحرمانه گفتند برو! نمی‌دونم این وبلاگ برام یه جورایی شده، دیگه نمی‌تونم توی این فضا مطلب بنویسم... بگذارید یک خاطره برای خودش بماند. اولا عذرخواهی می‌کنم که باید قسمت همسایه‌های وبلاگ را بردارم، چون پس از درج این پست دیگر هیچ تغییری در این وبلاگ نخواهید دید. از تمامی دوستان هم می‌خواهم بدون رودربایستی اگر صلاح می‌دانند لینک پس از طوفان را از قسمت پیوندهای وبلاگشان حذف کنند. ضمناً هیچ نظری هم تأیید نخواهد شد.
التماس دعا
یا علی
توضیح: این مطلب آخرین مطلب وبلاگ «پس از طوفان» بنده بود که حالا به خاطر کامنت هایش آن را پاک نکردم. وبلاگ همچنان پابرجاست (:
