پس از کش و قوسهای فراوان بر سر «قلادههای طلا» آخرین ساختهی ابوالقاسم طالبی، بالاخره این فیلم در جشنواره فجر امسال اکران شد و لقب سیاسیترین فیلم تاریخ سینمای ایران را از آن خود کرد. داستان فیلم با نقشهی ناکام ترور سید محمد خاتمی سه ماه قبل از انتخابات سال 88 آغاز میشود و پس از نشان دادن مناظرات انتخاباتی، تبلیغات انتخاباتی طرفداران کاندیداها و انتخاب احمدینژاد به عنوان رئیس جمهور، به حوادث پس از انتخابات 88 میپردازد.
آنچه که این فیلم را از تمام فیلمهای مرتبط با موضوع انتخابات متمایز میکند، نگاه واقعبینانهی آن به حوادث انتخابات، بدون طرفداری از جناج و گروهی خاص است. بهطوری که ما اشتباهات همهی افراد، گروهها و سازمانها را شاهد خواهیم بود. هم پلیس خیانتکار میبینیم، هم اطلاعاتی خائن، هم طرفداران عاقل، هم طرفداران نادان و احساساتی و...
قلادههای طلا با نشان دادن نقش کشورهای بیگانه در حوادث پس از انتخابات و وجود نگاههای تند و رفتارهای غیر عقلانی برخی از عناصر داخلی، با نگاهی موشکافانه به بررسی اتفاقات تلخ سال 88 میپردازد. ریتم فیلم بسیار عالی ـ برخلاف بسیاری از فیلمهای ایرانی ـ و داستان آن همراه با کششی فوقالعاده، تماشاگر را میخکوب صندلیهای سینما خواهد کرد. با اینکه از آغاز فیلم متوجه حضور یک فرد خائن در وزارت اطلاعات میشویم، اما قادر به تشخیص این فرد در بین کاراکترهای موجود نمیشویم و این یکی از تعلیقهای موجود در فیلم است که تماشاگر را تا آخر با خود همراه خواهد کرد.